حضرت علی

«آزادی» واژه مقدسی است که تمام ملت ها، اقوام و افراد بشر طبعاً برای به دست آوردن آن و زیستن درسایه سار آن، تلاش های بسیار نموده و قربانی های فراوانی داده اند.

در سال دهم هجری رسول اکرم(ص)، علی(ع) را به یمن فرستادند تا پارچه هایی را که مسیحیان نجران متعهد شده بودند تا به مسلمانان بدهند، از آنها تحویل بگیرد

هر کس که اندکی با نهج البلاغه آشنا باشد، حساسیت حضرت علی (ع) درباره حکومت و عدالت را مشاهده خواهد کرد که چگونه اهمیت و ارزش فراوانی برای آنها قایل است

برخی از خاور شناسان و کسانی که در توجیه رفتار ائمه (ع) به مبانی کلامی توجه نمی کنند، فضائل و کمالات انسانی حضرت علی (ع) را می ستایند; اما در توفیق سیاسی اش تردید دارند و آن بزرگوار را رهبر و فرمانروایی موفق نمی شمارند

ـ روزی حضرت علی(ع) با یک مسیحی همسفر بودند. بعد از مسافتی، آن مسیحی گفت که مقصد من فلان شهر است و حضرت علی(ع) نیز فرمودند که مسیر من به کوفه است

مدینه رحمت، آغازین سال هجرت را به تماشا نشسته است. مهاجران، چه عاشقانه از خانه و وطن چشم پوشیده و اقامت در شهری غریب را پذیرفته اند!

سیره درخشان امیرالمؤمنین علی علیه السلام در طول همه اعصار و قرون به عنوان بهترین الگو برای طالبان هدایت می باشد .

در شماره گذشته خواندیم که پس از برکناری «قیس بن سعد» از استانداری مصر، امیرمؤمنان علیه السلام «محمد بن ابی بکر» را که فردی شجاع، پارسا و وفادار به امام بود، به استانداری مصر منصوب کرد . اینک دنباله ماجرا:

بنیاد پژوهشهای اسلامی، گروه تراجم و انساب

محور سخن در این نوشتار «ولایت » است، پس بجاست نخست در معنا و کاربرد آن توضیحی لازم داده شود. واژه «ولایت » از دیرباز در متون اسلامی مورد توجه بوده و در مفهوم آن بحثها شده است.